ให้ความรู้เกี่ยวกับซูเปอร์โนวา

ซูเปอร์โนวาประเภท Ia เป็นพื้นฐานในการทำความเข้าใจจักรวาลของเรา เตานิวเคลียร์ของพวกมันมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการสร้างองค์ประกอบต่างๆ รอบตัวเรา และพวกมันถูกใช้เป็นผู้ปกครองจักรวาลเพื่อวัดระยะทางทั่วทั้งจักรวาล แม้จะมีความสำคัญ แต่กลไกที่แท้จริงที่ก่อให้เกิดการระเบิดของซูเปอร์โนวาประเภท Ia นั้นยังคงเข้าใจยากมานานหลายทศวรรษ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมการดึงดูดพวกเขาในการแสดงจึงเป็นสิ่งสำคัญ นักดาราศาสตร์พยายามหาข้อมูลโดยละเอียดในช่วงเวลาเริ่มต้นของการระเบิดมานานแล้ว ด้วยความหวังที่จะทราบว่าปรากฏการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร สิ่งนี้เกิดขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์ปีนี้ด้วยการค้นพบซูเปอร์โนวาประเภท Ia ที่เรียกว่า ASASSN-18bt (หรือที่เรียกว่า SN 2018oh) ASASSN-18bt ถูกค้นพบโดย All-Sky Automated Survey for Supernovae (ASAS-SN) ซึ่งเป็นเครือข่ายระหว่างประเทศของกล้องโทรทรรศน์ที่มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอไฮโอ ซึ่งทำการสแกนท้องฟ้าเพื่อหาซูเปอร์โนวาและการระเบิดของจักรวาลอื่นๆ เป็นประจำ กล้องโทรทรรศน์อวกาศเคปเลอร์ของ NASA สามารถรับข้อมูลเสริมของเหตุการณ์นี้ได้พร้อมๆ กัน เคปเลอร์ได้รับการออกแบบมาให้มีความไวอย่างเหลือเชื่อต่อการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของแสงสำหรับภารกิจในการตรวจจับดาวเคราะห์นอกระบบ ดังนั้นมันจึงสามารถได้รับข้อมูลโดยละเอียดเป็นพิเศษเกี่ยวกับการกำเนิดของการระเบิด "ASASSN-18bt เป็นซูเปอร์โนวาที่ใกล้ที่สุดและสว่างที่สุดที่เคปเลอร์เคยสังเกตพบ ดังนั้นมันจึงเป็นโอกาสที่ดีเยี่ยมในการทดสอบทฤษฎีเด่นของการก่อตัวซูเปอร์โนวา" แชปปี ผู้เขียนนำในเอกสารเกี่ยวกับการค้นพบและกระดาษเส้นโค้งแสงในยุคแรกๆ กล่าว ของศิษย์เก่าคาร์เนกีของเรา เมื่อรวมข้อมูลจาก ASAS-SN, Kepler และกล้องโทรทรรศน์ทั่วโลก นักดาราศาสตร์พบว่า ASASSN-18bt ดูผิดปกติในช่วงสองสามวันแรก Drout กล่าวว่า "ซุปเปอร์โนวาหลายแห่งแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปของแสงที่เปล่งออกมา" Drout กล่าว "แต่สำหรับเหตุการณ์นี้ คุณจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีสิ่งผิดปกติและน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นในช่วงแรกๆ นั่นคือ การปล่อยเพิ่มเติมที่ไม่คาดคิด" ซูเปอร์โนวา ประเภท Ia เกิดขึ้นจากการระเบิดแสนสาหัสของดาวแคระขาว ซึ่งเป็นแกนกลางที่ตายแล้วที่ดาวคล้ายดวงอาทิตย์หลงเหลืออยู่หลังจากที่มันใช้เชื้อเพลิงนิวเคลียร์หมดแล้ว ต้องเพิ่มวัสดุเข้าไปในดาวแคระขาวจากดาวฤกษ์ข้างเคียงเพื่อจุดชนวนการระเบิด แต่ธรรมชาติของดาวข้างเคียงและวิธีถ่ายเทเชื้อเพลิงยังเป็นที่ถกเถียงกันมานาน ความเป็นไปได้ประการหนึ่งคือแสงเพิ่มเติมที่เห็นในช่วงแรกของซูเปอร์โนวาอาจมาจากดาวแคระขาวที่กำลังระเบิดชนกับดาวฤกษ์ข้างเคียง แม้ว่านี่จะเป็นสมมติฐานเริ่มต้น แต่การเปรียบเทียบโดยละเอียดกับงานสร้างแบบจำลองเชิงทฤษฎีของ Piro แสดงให้เห็นว่าแสงเพิ่มเติมนี้อาจมีต้นกำเนิดที่แตกต่างกันและไม่สามารถอธิบายได้ “ในขณะที่ความสว่างในช่วงแรกของ ASASSN-18bt ที่เพิ่มขึ้นอย่างมากอาจบ่งชี้ว่าการระเบิดชนกับดาวฤกษ์ดวงอื่น ข้อมูลการติดตามของเราไม่ตรงกับการคาดการณ์ว่าสิ่งนี้ควรมีลักษณะอย่างไร” Holoien กล่าว "ความเป็นไปได้อื่นๆ เช่น การกระจายตัวของสารกัมมันตภาพรังสีที่ผิดปกติในดาวฤกษ์ที่ระเบิด เป็นคำอธิบายที่ดีกว่าสำหรับสิ่งที่เราเห็น การสังเกตการณ์ ASASSN-18bt เพิ่มเติมและการค้นพบในช่วงต้นเช่นนี้ หวังว่าจะช่วยให้เราแยกแยะความแตกต่างระหว่างรุ่นต่างๆ และเข้าใจได้ดีขึ้น ต้นกำเนิดของการระเบิดเหล่านี้” "ธรรมชาติมักจะค้นหาวิธีใหม่ๆ เสมอเพื่อสร้างความประหลาดใจให้กับเรา และการสังเกตที่ไม่เหมือนใครเช่นนี้ก็ยอดเยี่ยมสำหรับการกระตุ้นแนวทางใหม่ๆ ที่สร้างสรรค์ในวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับการระเบิดเหล่านี้" ปิโรกล่าวเสริม "ในฐานะนักทฤษฎีที่ Carnegie Observatories การอยู่ใกล้ผู้สังเกตการณ์ที่ทำการวัดที่สำคัญเหล่านี้มีประโยชน์และสร้างแรงบันดาลใจมาก" สิ่งนี้สนับสนุนสมมติฐานที่เสนอในงานล่าสุดจากโครงการ Carnegie Supernova ซึ่งนำโดย Maximilian Stritzinger แห่งมหาวิทยาลัย Aarhus และร่วมนำโดย Shappee และ Piro ว่าอาจมีประชากรที่แตกต่างกันสองกลุ่มของซุปเปอร์โนวาประเภท Ia ซึ่งแสดงการแผ่รังสีเร็วและกลุ่มเหล่านั้น ที่ไม่ ขอบคุณ ASAS-SN และการสำรวจรุ่นต่อไปที่ติดตามท้องฟ้าทุกคืน นักดาราศาสตร์จะพบซูเปอร์โนวาใหม่มากขึ้นและจับพวกมันได้ในจังหวะที่เกิดการระเบิด เมื่อมีการค้นพบและศึกษาเหตุการณ์เหล่านี้มากขึ้น หวังว่าพวกเขาจะได้คำตอบในการไขปริศนาที่มีมายาวนานว่ากำเนิดการระเบิดของดาวฤกษ์เหล่านี้ได้อย่างไร